هرگز به وصل آفریدگار نمی رسی تا از آفریده منقطع نشوی.امام علی(ع) خیلی دلم گرفته...خیلی.... خواستم بگم هیچوقت سرتو جلو کسی خم نکن به هر دلیلی...هیچوقت شخصیتتو بازیچه ی دست کسی نکن...خواستم بگم ارزشت بیشتر از این حرفاست رفیق واسه همین هر کاری نکن....خواستم بگم خوب آدمارو بشناس و زود قضاوت نکن...خواستم بگم دلتو سیاه نکن که پاک کردنش سخته خیلی سخت....خواستم بگم حواست جمع جمع باشه و پلک نزن که یه لحظه غفلت واسه یه عمرت کافیه و شرمندگیش پیش خدا دایمی....یه دفعه واسه همیشه بنده ی خودش باشو پادشاهی عالم کن...امیدت به اون باشه و بس... عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت نا امیدم مکن از سابقه ی لطف ازل تو چه دانی که پس پرده که خوب است و که زشت خدایا از این حال بد به لطف و کرمت مارو رها کن و حال هممونو خوب کن....آمین

یه روز یه ترکـــــــــــــــــــه میره سبزی فروشی تا کاهو بخره!!! عوض اینکه کاهوهای خوب را سوا کند ، همه ی کاهو های نامرغوب را سوا میکنه و میخره ازش می پرسند چرا اینکار را کردی میگه : صاحب سبزی فروشی پیرمرد فقیری هست مردم همه ی کاهوهای خوب را میبرند و این کاهوها روی دست او میمانند و من بخاطر اینکه کمکی به او بکنم اینها را میخرم اینها را هم میشود خورد این ترکه کسی نبود جز عارف بزرگ آقا سید علی قاضی تبریزی ره . . .

مجرد زيستن دختران؛ آمارها،عوامل و پى‏آمدها اشاره: ازدواج به گمان برخى، مقدس‏ترين كلمه زندگى و شيرين‏ترين خاطره هر فرد در عمر خويش است. ازدواج پيوندى آسمانى در عرصه زندگانى است كه سلامت روح و روان و خوشبختى و بهروزى زن و شوهر را تضمين مى‏كند. در فرهنگ اسلامى، ازدواج مايه شكفتن غنچه‏هاى عشق در گلستان زندگى و پيوستن زوج‏ها براى رشد و بالندگى است، چرا كه رؤياهاى شيرين و شگرف جوانى، تنها در پرتو شعاع خورشيد زندگى مشترك، معنا مى‏گردد و در سايه گذشت، تفاهم و تلاش مشترك با واقعيت‏ها و حقايق زندگى اجتماعى همخوان مى‏شود. متأسفانه در سال‏هاى اخير عوامل مختلفى از جمله نبود زمينه اشتغال، اسكان، ادامه تحصيل، بالا رفتن هزينه‏هاى زندگى، دگرگون شدن معيارهاى انتخاب همسر و ... سبب افزايش سن ازدواج و حتى ناتوانى بسيارى از دختران و پسران براى ازدواج شده است. همچنين تجملاتى شدن مراسم ازدواج كه بسان مانعى آهنين در مقابل جوانان قرار گرفته، آئين‏هاى توخالى و بى‏هويت، انتظارات نامعقول، هزينه‏هاى سرسام‏آور و چشم و هم‏چشمى‏ها، جوانان را از ازدواج باز مى‏دارد. اين فرايند در حالى است كه روزگارى دختران پس از اينكه به سن بلوغ مى‏رسيدند و از چهارده، پانزده سالگى مى‏گذشتند راهىِ خانه بخت شده، كمتر دخترى را مى‏ديديد كه از بيست سال گذشته و هنوز در خانه پدر زندگى كند، مگر اينكه مشكلى داشته باشد. اما دختران امروز اغلب بلافاصله پس از پايان تحصيلات متوسطه، تمام سعى و تلاش خود را متوجه قبولى در دانشگاه مى‏كنند و در طول تحصيلات دانشگاهى فقط به پايان رساندن درس مى‏انديشند. پس از اين دوران نيز به دنبال يافتن شغلى مناسب راهى بازار كار مى‏شوند. با اين وجود آيا فرصتى براى ازدواج در بهترين سال‏هاى جوانى يك دختر پيش مى‏آيد؟ آيا رخنه‏اى كه ميان زندگى سنتى با وضع جديد جوامع ايجاد شده به نفع دختران است؟ اساسا كدام شيوه درست است، شكل و شيوه گذشته يا وضع جديد؟ آيا ميان اين دو، راهى وجود دارد كه بيشتر شيوه‏هاى خوب براى بهبود زندگى دختران و زنان به